ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Αχέρων ποταμός
Ο ποταμός Αχέροντας, στα νοτιοδυτικά της Ηπείρου, πηγάζει από τα ορεινά του νομού Ιωαννίνων μετά από μία διαδρομή εξηντατεσσάρων χιλιομέτρων εκβάλει στο Ιόνιο πέλαγος.
Ο Αχέροντας υπήρξε από την αρχαιότητα άρρηκτα συνδεδεμένος με μύθους και δοξασίες. Στον Αχέροντα ο ψυχοπομπός Έρμής έφερνε τις ψυχές και από εκεί ο Χάρος με την βάρκα του τις οδηγούσε στον Άδη, αφού προηγουμένως τον είχαν πληρώσει με έναν οβολό.
Σκάλα Τζαβέλαινας
Για τους λάτρεις της πεζοπορίας στη Σκάλα της Τζαβέλαινας υπάρχει ένα τούνελ, δίπλα του βρίσκεται ένα μονοπάτι εκεί είναι η αφετηρία για μια διαδρομής που θα έχει διάρκεια περίπου 45 λεπτά, από αυτό το υψόμετρο μπορείτε να δείτε όλο το φαράγγι και την πανέμορφη θέα του.
Την Άνοιξη του 1791 οι Σουλιώτες, επωφελούμενοι από την απουσία του Αλή Πασά στο μέτωπο του Δουνάβεως, εναντίον των Ρώσων (1790-1791) ,είχαν αρχίσει και πάλι επιδρομές εναντίον των χωριών. Ενώ λοιπόν οι άνδρες έλλειπαν στις στρατιωτικές αποστολές όσοι είχαν μείνει στα χωριά του Σουλίου προετοιμάζονταν για την άμυνα, Η Τζαβέλαινα τέθηκε επικεφαλής για την λύση του προβλήματος, την οποία κάλυψε και οικονομικά. Μέσα σε τεράστια καλάθια κατέβαιναν οι εργάτες και οι κτίστες ,μέχρι το βάθος του φαραγγιού, το μονοπάτι φάρδυνε και η προσπέλαση ήταν πλέον εύκολη στον μοναδικό δρόμο που συνέδεε το Σούλι με το Φανάρι.
Νεκρομαντείο – Έφυρα
Το Νεκρομαντείο βρίσκεται στο χωριό Μεσοπόταμος, στο σημείο όπου έσμιγε ο ποταμός Αχέρων με τον Κωκυτό και τον Πυριφλεγέθοντα.
Ο χώρος αναφέρεται για πρώτη φορά στην Οδύσσεια. Η Κίρκη έστειλε στον Κάτω κόσμο τον Οδυσσέα για να πάρει χρησμό από την ψυχή του μάντη Τειρεσία.(Ομήρου Οδύσσεια Λ΄Ραψωδία ΝΕΚΥΙΑ)
Το κτίσμα που σώζεται σήμερα είναι του 4ου προς 3ου αιώνα π.Χ. ήταν ένας ναός αφιερωμένος σοτυ Θεούς του Κάτω κόσμου, στον οποίο οι αρχαίοι, αφού υποβάλλονταν σε πολυήμερη τελετουργία εξαγνισμού και μαγείας πίστευαν τελικά ότι επικοινωνούσαν με τις ψυχές των νεκρών. Καταστράφηκε το 167 π.Χ. από τον Αιμίλιο τον Παύλο και βρέθηκε το 1958.
Αγ. Δημήτριος (Κυψέλη)
Η βυζαντινή μονή Άγιου Δημητρίου Δήμου Πάργας είναι χτισμένη στην όχθη του ποταμού κωκυτού κοντά στο χωριό Κυψέλη.
Η μονή συμφώνα με την τεχνοτροπία της κατασκευής χαρακτηρίζεται κτίσμα του Δεσποτάτου της Ηπείρου κατά τα τέλη του 13 αιώνα, με θαυμάσια αρχιτεκτονική και πλούσια κεραμική διακόσμηση, ενώ η αλλοιωμένη επιγραφή που φέρει αναγράφει το όνομα του αυτοκράτορα Μιχαήλ Β ως κτήτορα, η τον αξιωματούχο αυτού Μιχαήλ ζώριανου.
Από το μοναστήρι σώζονται το καθολικό η τράπεζα, τα ερείπια των κελιών και ων βοηθητικών χώρων.
Η τράπεζα που βρίσκεται νότια τον καθολικού έχει διαμορφωθεί από παλιά σε εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο.
Η μονή του Άγιου Δημητρίου αξιολογήθηκε ως ιστορικό και πολιτιστικό μνημείο αρχιτεκτονικού τύπου από την 8η εφορεία αρχαιοτήτων και εντάχθηκε σε πρόγαμα αναστήλωσης και αναπαλαίωσης.
Μονή Αγίας Παρασκευής
Η μονή Αγίας Παρασκευής πούντας είναι χτισμένη στους πρόποδες ενός λόφου στο Καναλάκι Πρεβέζης και η χρονολογία ίδρυσης της είναι ακόμα άγνωστη.
Υπήρχε πλούσια Μονή με μεγάλη κτηματική περιουσία και μέχρι το 1913 διατηρούσε Σχολαρχείο.
Αποτελεί σημαντικό προσκύνημα σε όλη την Ήπειρο καθώς στο καθολικό της σώζεται ο τάφος της Άγιας Μεγαλομάρτυρος Παρασκευής και η πέτρα πάνω στην όποια μαρτύρησε.
Είναι γυναίκειο μοναστήρι και γιορτάζει πανηγυρικός στις 26 Ιούλιου.
Ζάλογγο
Το ιστορικό όρος Ζάλογγο βρίσκεται βόρεια του Ν. Πρέβεζας, στο χωριό Καμαρίνα και έχει υψόμετρο 650μ.
Τον Δεκέμβριο του 1803μ.Χ μετά από συνθήκη που σύναψε ο Αλή Πασάς με τους Σουλιώτες, οι κάτοικοι του Σουλίου εγκατέλειψαν το Σούλι.
Χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες μια από τις οποίες κατευθύνθηκε προς το Ζάλογγο.
Ο Αλή πασάς αθετώντας τον λόγο του διέταξε καταδίωξη και εξόντωση των Σουλιωτών, οι τουρκαλβανοί αφού κυνήγησαν τους Σουλιώτες κατάφεραν να τους εγκλωβίσουν στην κορυφή του ορούς στην μονή του ταξιάρχη Μιχαήλ.
Αρκετοί αιχμαλωτίστηκαν, άλλη διέφυγαν στην Πάργα και μια ομάδα 60 περίπου γυναικών με τα βρέφη τους προκομμένου να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων και βιαστούν πέταξαν πρώτα τα μωρά τους, πιάστηκαν χέρι-χέρι και γκρεμιστήκαν στο φαράγγι του όρους.
Η ηρωική αυτή πράξη των γυναικών του Σουλίου έμεινε στην ιστορία κι ο χορός του Ζαλόγγου και τιμήθηκε παγκοσμίως το 1961 μετά εγκαίνια του περίφημου μνημείου του Ζάλογγου έργο του αείμνηστου Γεώργιου Ζογγολόπουλου και του αρχιτέκτονα Π. Καραντινού.
Το μνημείο έχει μήκος 18μ, ύψος 13μ και είναι επενδυμένο με περίπου 4,300 ασβεστολιθικούς όγκους.
Η προσπέλαση στου μνημείο που γίνεται από 410 λιθοστρώματα σκαλοπάτια που ξεκινούν από την μονή του Αγ. Δημητρίου
Η αρχαία Κασσώπη
Η αρχαία Κασσώπη ιδρύθηκε τον 4 π.χ. αιών από τους Κασσωπαίους, ένα Ηπειρώτικο φύλο των Θεσπρωτία, στις νότιες πλαγίες του ορούς Ζαλόγγου.
Παρουσίασε ιδιαίτερη ανάπτυξη σε πολλούς τομείς λόγο της στρατηγικής της θέσης και άνθησε οικονομικά εμπορικά και πολιτικά.
Ο πληθυσμός της υπολογίζεται στα 5,000-10,000 άτομα που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, την γεωργία, την αλιεία και μετέπειτα με το ναυτιλιακό εμπόριο και την βιοτεχνία.
Ήταν μια από τις μεγαλύτερες και πιο οργανωμένες πόλεις τις Ηπείρου, με υπέροχη θέα και πολύ καλά οχυρωμένη είχε πολεοδομική οργάνωση, περίτεχνα σπίτι, αποχετευτικό σύστημα, νομισματοκοπείο, κεραμοποιείο, αγορά και πολλά δημόσια κτίσματα ένα εκ των οποίων το μεγάλο θέατρο που ορισμένες πήγες υπολογίζουν την χωρητικότητα του σε 5,000-6,000 θέσεων.
Η αρχαία Νικόπολη
Η Αρχαία Νικόπολη ήταν πόλη της Ηπείρου που ιδρύθηκε από τους Ρωμαίους στη νοτιοδυτική Ήπειρο κοντά στην σημερινή Πρέβεζα. Ο αρχαιολογικός της χώρος αποτελεί σήμερα την μεγαλύτερη σε έκταση αρχαία πόλη της Ελλάδας. Ιδρύθηκε από τον Οκταβιανό, μετά την ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ., όταν οι κάτοικοι των γειτονικών πόλεων της Ηπείρου, της Λευκάδας και τμήματος της Αιτωλοακαρνανίας, οδηγήθηκαν σε αναγκαστικό συνοικισμό της περιοχής. Η πόλη απολάμβανε ειδικά πολιτικά και οικονομικά προνόμια. Είχε δικό της νομισματοκοπείο και τελούσε κάθε τέσσερα χρόνια τα Ακτια.
Αρχαίο ρωμαϊκό υδραγωγείο Φιλιππιάδας.
Ένα από τα μεγαλύτερα έργα της ρωμαϊκής περιόδου που σώζεται μέχρι σήμερα βρίσκεται βόρεια της Φιλιππιάδας, κοντά στο χωριό Άγιος Γεώργιος.
Πρόκειται για το ρωμαϊκό υδραγωγείο της αρχαίας Νικόπολης που χρονολογείται από τον 1ο αιώνα π.Χ. Σε ένα σημείο, οι πεσσοστοιχίες του ενώνουν ακόμα τις όχθες του ποταμού Λούρου και διατηρούν ζωντανό ένα κομμάτι της ιστορίας.
Το υδραγωγείο κάλυπτε μια απόσταση μεγαλύτερη από 50 χιλιόμετρα, μοναδικό για την εποχή του, με αυτό οι Ρωμαίοι κατάφεραν και υδροδότησαν μια μεγαλούπολη 150.000 κατοίκων.
Η ιδιαίτερη κατασκευή του αποδεικνύει ότι για τη δημιουργία του εργάστηκαν σπουδαίοι τεχνίτες και μηχανικοί της εποχής. Οι Ρωμαίοι έπρεπε να αντιμετωπίσουν την υψομετρική διαφορά των περίπου 80 μέτρων.
Το έργο αποτελείται από εναλλασσόμενα συστήματα εναέριου υδραγωγείου με αψίδες, από σήραγγα στο βουνό και επίγεια συστήματα αυλακοσωλήνων.
Σήμερα, απομεινάρια του υδραγωγείου σώζονται στον Άγιο Γεώργιο, στο χωριό Αρχάγγελος, στο Νύμφαιον της Νικόπολης που πλέον είναι αρχαιολογικός χώρος, αλλά και στην Στεφάνη και Σκάλα Λούρου.
Πάργα (Κάστρο)
Πριν κατασκευαστεί το ισχυρό κάστρο της Πάργας που σώζεται μέχρι και σήμερα, οι κάτοικοι της Πάργας προσπαθούσαν να διατηρούσαν οχυρωμένη την πόλη, που ήταν εκτεθειμένη προς τη θάλασσα, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τους επιδρομείς. Στην προσπάθεια τους αυτή είχαν φτιάξει τις πρώτες οχυρωματικές κατασκευές και με τη βοήθεια των Νορμανδών. Το 1452 καταλαμβάνει την οχυρωμένη θέση ο Χατζή Μπέης αλλά το 1454 το ανακαταλαμβάνουν οι κάτοικοι της. Ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα το 1537 κατεδάφισε το υπάρχον φρούριο και πόλη.
Το κάστρο κατασκευάζεται εκ νέου με την βοήθεια των Ενετών, αλλά πριν ολοκληρωθεί κατεδαφίζεται ξανά από τους Τούρκους. Οι Ενετοί το 1792 χτίζουν για τρίτη και τελευταία φορά ένα τέλειο δυνατό φρούριο, που μένει απόρθητο μέχρι το 1819, παρά τις επιθέσεις κυρίως του Αλή Πασά των Ιωαννίνων που ψηλά από το κάστρο της Αγιάς – Ανθούσας τους πολιορκεί.
Οι Ενετοί δημιούργησαν αρτιότητα σχεδίου άμυνας που μαζί με την φυσική οχύρωση το καθιστούσαν φρούριο ανίκητο. Έξω από το κάστρο οκτώ πύργοι σε διάφορες θέσεις, συμπλήρωναν την άμυνα. Μέσα στο στενό χώρο της ακρόπολης ήταν στοιβαγμένα 400 σπίτια, με τρόπο που να καταλαμβάνουν μικρό χώρο, απυρόβλητα από τη θάλασσα.
Παξοί – Αντίπαξοι
Οι Παξοί και οι Αντίπαξοι είναι δύο καταπράσινα νησάκια με τα τυρκουάζ νερά που είναι γεμάτα θαλάσσιες σπηλιές και θειούχες πηγές. νησί των Επτανήσων, στο Ιόνιο Πέλαγος. Πρωτεύουσα των Παξών είναι ο γραφικός Γάιος ο οποίος προστατεύεται φυσικά από δύο νησάκια, την Παναγιά και τον Άγιο Νικόλαο.
Οι Παξοί χαρακτηρίζονται από τη πυκνή τους βλάστηση και κυρίως φημίζονται για τους απέραντους ελαιώνες τους, που χρονολογούνται εκατοντάδες χρόνια πριν.
